Rosnące trudności, z jakimi banki zdobywały fundusze, doprowadziły w latach osiemdziesiątych do zmian legislacyjnych, które zniosły wprowadzone regułą Q pułapy oprocentowania depozytów terminowych, zezwalając jednocześnie bankom na prowadzenie zbliżonych do czekowych, lecz oprocentowanych rachunków typu NÓW. Jakkolwiek zmiany te pomogły bankom stać się bardziej konkurencyjnymi w rywalizacji o fundusze, to zarazem podniosły w znaczący sposób koszty zdobywania funduszy, zmniejszając wcześniejszą przewagę banków po stronie kosztów nad innymi instytucjami finansowymi. Prowadzona przez nas w analiza bankowości międzynarodowej udokumentowała wejście na amerykańskie rynki finansowe banków zagranicznych (przede wszystkim japońskich). Utrata przewagi kosztowej przez banki amerykańskie stanowi dodatkowe wyjaśnienie tego procesu. Dzięki wysokim oszczędnościom zgromadzonym przez japońskie społeczeństwo, japońskie banki uzyskały dostęp do ogromnych zasobów środków finansowych i tańszego źródła funduszy niż banki amerykańskie. Przewaga kosztowa banków japońskich pozwoliła im prowadzić w Stanach Zjednoczonych bardzo agresywną politykę kredytową. W jej rezultacie udało im się osiągnąć wysokie wyniki kosztem banków amerykańskich.
